دلايل روانشناختي اضافه وزن و چاقي در پاندمي كوويد ۱۹

دكتر پيمان دوستي در گفت وگو با مجله آنلاين وي گفت: امروز مي دانيم كه استرس مي تواند در پرخوري ، كم تحركي يا ميزان قندي كه بدن آزاد مي كند ، نقش اساسي داشته باشد. از طرف ديگر ، وقتي احساسات ناخوشايند مانند اضطراب به سراغ ما مي آيند ، به احتمال زياد به نوعي از شر آنها خلاص مي شويم. با اين حال ، تحقيقات نشان مي دهد هرچه بيشتر سعي در فرار و اجتناب از احساسات ناخوشايند داشته باشيد ، ممكن است در كوتاه مدت موفق تر باشيد ، اما در بلند مدت قدرت اين احساسات را افزايش مي دهيد ..

روانشناسان دليل اين رفتار را توضيح دادند و گفتند: برخي از افراد براي خلاص شدن از احساسات خود پرخوري مي كنند و گاهي غذاهاي چرب و شيرين مي خورند. اين امر به دلايل مختلفي اتفاق مي افتد ، اما يكي از احتمالات امروزي “تاريخ تكاملي” ما است. در گذشته ، زماني كه اجداد ما در شرايط جنگ و پرواز بودند ، احساسات مختلف به عنوان بخشي از سيستم محافظت فعال مي شدند. مي توان از اضطراب به عنوان يك سيستم هشدار دهنده ، از خشم به عنوان يك سيستم دفاعي و از ترس به عنوان يك سيستم بازدارنده نام برد. پس از پايان جنگ و پرواز ، اجداد ما شروع به غذا خوردن كردند تا انرژي از دست رفته در طول جنگ و پرواز را دوباره پر كنند.

وي مي گويد امروز بدن ما مانند روزهاي نياكانمان رفتار مي كند و هنگامي كه شرايط استرس زا را تجربه مي كنيم ، بدن ما مانند جنگ و شرايط پرواز و انرژي رفتار مي كند ما معتقديم كه ما براي تأمين مواد غذايي بيشتر تمايل داريم.

“از طرف ديگر ، يكي از چالش هاي اصلي بسياري از ما اين است كه چرا تمايل داريم در طي يك رژيم غذايي سخت و بعد از آن زياد غذا بخوريم.” شايد جواب ما به عنوان انسان از ما باشد. اين را مي توان در تكامل يافت. افراد بدوي دسترسي سريع و مداوم به غذا نداشتند. به محض دسترسي آنها به منابع غذايي ، ممكن است ديگر به غذا دسترسي نداشته باشند ، بنابراين مجبور بودند كه حتي الامكان غذا بخورند.

به گفته اين روانشناس ، به نظر مي رسد مغز انسان امروز مانند اجداد ما كار مي كند. ما مي دانيم كه به راحتي به مواد غذايي مورد نياز دسترسي داريم ، اما به محض پايان برنامه محروميت از غذا ، مغز ما مانند اجداد رفتار مي كند و تمايل به پرخوري دارد.

وي ادامه داد ، “شرم تصوير بدن” را يكي از مشكلات رايج افراد داراي اضافه وزن و چاقي مي داند. البته جاي تعجب نيست. تمسخر اين افراد بسيار ناخوشايند است. اما هيچ چيز جالبي در اين مورد وجود ندارد ، اما برخي از مردم فكر مي كنند كه تمسخر مي تواند انگيزه كاهش وزن در شخص باشد. برخي افراد خود اين تمسخر را ايجاد مي كنند و اين راهي است كه مي خواهند انگيزه ايجاد كنند. بايد بگويم كه اين سرزنش و تمسخر اصلاً كمكي به ما نمي كند و مگر اينكه حداقل دست از اين تمسخر برداريم و خودمان را مسخره كنيم ، براي انواع مختلف خود عادت ها و سبك زندگي داريم. شما نمي توانيد راهي براي تغيير سرزنش كنيد و خود تمسخر براي ايجاد انگيزه جهت. كاهش وزن مانند اين است كه بخواهيد دستان خود را با طناب ببنديد.

داستي گفت: “روانشناسان مي توانند روشهايي را براي مقابله موثر با استرس و سبكهاي جديد زندگي پيشنهاد دهند و پيوستن به يك گروه پشتيباني مي تواند به شما كمك كند فعاليت خود را با تعهد دنبال كنيد.” روانشناسان همچنين ممكن است به شناسايي و غلبه بر موانع روانشناختي بالقوه اي كه شما را از پيگيري برنامه جديد زندگي باز مي دارد ، كمك كنند. از طرف ديگر ، حمايت اجتماعي مي تواند تعهد شما در رسيدن به اهداف شما را افزايش دهد و همراه داشتن كسي براي گزارش پيشرفت خود مي تواند اين چالش را حل كند.

انتهاي پيام